Βόλτα στον Ωρωπο...

... με το club της Africa Twin Αθηνας
Έξι του μήνα. Των φώτων.
Όλος ο κόσμος πάει στην εκκλησία της γειτονιάς του για να πάρει αγιασμό. Έτσι κάνουμε κι εμείς; Όχι βέβαια. Εμείς αν δεν κάνουμε 100-150 χιλιόμετρα, δεν καταλαβαίνουμε γιορτή.
Πεταγόμαστε λοιπόν, μέχρι τον Ωρωπό. Τον τόπο της Πανδιονίδας φυλής. Την Γραία. Που την κατοικούσαν οι Γραίοι. Οι οποίοι αποίκησαν την Κάτω Ιταλία μαζί με Ευβοείς και από αυτούς οι Ρωμαίοι ονόμασαν όλους τους Έλληνες Graeci.

Σ’ αυτό το μέρος πάμε. Που είναι: Οικισμός μεσοελλαδικός (1900-1550 π.Χ. ) και μυκηναϊκός (1550-1100)
Που όπως έχει διαπιστωθεί ανατολικά των Νέων Παλατιών, και σε μικρή απόσταση, υπάρχουν τάφοι μυκηναϊκοί κοντά και ΒΑ του Αμφιαρείου. Τελευταία ερευνήθηκαν μυκηναϊκά λείψανα
στον Παλιό Ωρωπό, το μεσαιωνικό χωριό, ενώ τις επόμενες ιστορικές φάσεις, πρωτογεωμετρική, γεωμετρική, αρχαϊκή, τις διαπιστώνουμε στη Σκάλα
Ωρωπού.
Στο μέρος με την Ιερά Mονή Παρακλήτου και τις τόσες άλλες εκκλησίες . Και τελικά, στο μέρος με τις ωραίες παραλίες και τα “in “ και “ trendy” cafe’ και τις κάθε είδους ταβέρνες.




Ραντεβού στα Mc μετά τα διόδια στις 09:00. Όπως πάντα όταν πάμε προς Βορά. Καμιά δεκαριά μηχανές. Οι πιο πολλοί, δικάβαλοι. Με βαρύ ουρανό, πολύ υγρασία και προετοιμασμένοι ψυχολογικά και υλικά να φάμε βροχή, ξεκινάμε κάποια στιγμή.




Μένουμε στην εθνική μόνο για λίγα λεπτά. Η έξοδος προς Ωρωπό, είναι η πρώτη που συναντάμε. Ο δρόμος είναι βρεγμένος μόλις έβρεξε. Λες να την γλυτώσαμε; Αρχίζοντας ν’ ανεβαίνουμε το βουνό, αρχίζουν να χοντραίνουν κι οι ψιχάλες. Μέχρι να βάλω στην τσάντα την μηχανή, περνάει η μπόρα. Τώρα όμως δεν την ξαναβγάζω. Μπορεί η παύση της βροχής να είναι για λίγα μέτρα.


Μετά από την όμορφη στριφτερή διαδρομή, φτάνουμε στην παραλία όπου μας περιμένει ένας καιρός, σχεδόν Καλοκαιρινός. Ένας φωτεινός ήλιος μας καλωσορίζει αφαιρώντας την υγρασία που κρατάνε μακριά μας τα cordoura ρούχα ς και τα αδιάβροχα μας.



Αφού αράξουμε στην άδεια λόγω εποχής «in και trendy» καφετέρια, κι αφού παραλάβουμε τις παραγγελίες μας, χωριζόμαστε σε ομάδες. Άλλοι πάνε ως το Αμφιάρειο, έτσι. Για να το δουν. Εγώ ντροπή μου, δεν τους ακολούθησα. Άλλοι πάνε να παρακολουθήσουν τον αγιασμό, (με ότι αυτό συνεπάγεται), κι άλλοι, οι πιο πολλοί φυσικά, απλώς αραάαααααααζουν στο café λες κι έχουν οδηγήσει ως τις Πρέσπες.



Τελειώνοντας ο αγιασμός, σαν να κάποιος να ‘δωσε το σύνθημα, συγκεντρωνόμαστε πάλι και πεταγόμαστε ως το Χαλκούτσι, γιατί έχει αρχίσει να κάνει πείνα. Φάγαμε, φάγαμε, φάγαμε, δεν μας προλάβαινε ο ψήστης. Αναρωτιέμαι ακόμα που το βάλαμε τόσο φαΐ. Τι γαρίδες σαγανάκι. Τι καλαμάρια άλλα ψητά. Άλλα τηγανιτά. Τι χταπόδια άλλα βρασμένα, άλλα στα κάρβουνα. Μπαρμπούνια. Γαύρους. μαρίδες. Χόρτα. Σαλάτες. Ορεκτικά. Για να μην μιλήσω για τις πατάτες. Κομμένες στο χέρι και τηγανισμένες σε τηγάνι.


Έλεγα πως οι Λ.Ε.ΜΟΤ.-ιανοί τρώνε πολύ. Όμως κι οι Africa-νοι αν τους έρθει η έμπνευση δεν πάνε πίσω. Σκεφτείτε ότι σηκωθήκαμε απ’ το τραπέζι μετά τις πέντε το απόγευμα.




Αφού πληρώσαμε το ιλιγγιώδες ποσό των 25€ το άτομο, κι ενώ δεν ξέραμε αν βαρεθήκαμε να καθόμαστε η αν βαριόμαστε να οδηγήσουμε, άλλοι πήραν του γυρισμού τον δρόμο, κι άλλοι πεταχτήκαμε ως τους Αγίους Αποστόλους για τον απογευματινό καφέ και το γλυκάκι μας.
Τον δρόμο της επιστροφής, τον πήραμε κατά τις 19:00 ακολουθώντας την διαδρομή μέσα απ’ τα χωριά.
Κι απ’ τον παράδρομο της εθνικής, γυρίσαμε στο κλινών άστυ.
Αναπολώντας την ημέρα μου και καθήμενος να γράψω αυτή την ανταπόκριση, δεν μπορώ να μην σκεφτώ, πόσο γρήγορα περνάει η μέρα, όταν υπάρχει καλή παρέα.



Κι αν με ρωτάτε αν θα είμαι μαζί τους στο Αίγιο στις 24 του μηνός που θα κόψουν την πίτα τους, σας απαντάω χωρίς καμία σκέψη. Μα φυσικά και ναι!!!

http://music-explorations.blogspot.com/2012/01/kultur-shock-sheitan.html#!/2012/01/kultur-shock-sheitan.html

..........................................................................................................................................

Πρωτοχρονιάτικη βόλτα στην Λιβαδειά

Ήρθε λοιπόν μια ακόμα πρωτοχρονιά.

Όπως πέρυσι, έτσι και φέτος, αφού πέρασα την αλλαγή του χρόνου με αγαπημένα μου πρόσωπα, φρόντισα η ανατολή της 1^ης μέρας του χρόνου, να με βρει έξω από τον νομό Αττικής. Σε τοπία που η ομορφιά τους χαρίζει γαλήνη, ομορφιά και ενδιαφέροντα θέματα για φωτογράφηση.

..........................................................................................................................................

Για άλλη μια φορά λοιπόν, είδα τον ήλιο ν’ ανατέλλει από τον νομό Βοιωτίας. Έτσι. Για να με βρει ο νέος χρόνος καβάλα στην μηχανή. Για να έχω να θυμάμαι ότι η πρωτοχρονιά του 2010 με βρήκε στην Λιβαδειά. Κι ότι την πρώτη μέρα του χρόνου, έπινα καφέ με φίλους στις πηγές της Κρύας. Στο ποτάμι της Έρκυνας. Το ποτάμι που ξεπήδησε μέσα απ’ την σπηλιά, όταν η Περσεφόνη μαζί με την χαμένη τελικά φίλη της, μπήκαν να αναζητήσουν την χήνα της πρώτης. Το οποίο, μαζί με τη Νέδα, στην Πελοπόννησο, είναι τα μοναδικά «θηλυκά» ποτάμια της Ελλάδας, εξαιρέσεις στον «ανδροκρατούμενο» κόσμο του Αχελώου, του Πηνειού, του Αλιάκμονα, του Νέστου, του Εβρου και ούτω καθεξής.

Δίπλα στο Άντρο του Τροφώνιου Δία. Το μαντείο που αποτελούσε πύλη για τον κάτω κόσμο. Πύλη την οποία πέρασε ο Λουκιανός αναζητώντας απαντήσεις. Δίπλα στην Αράχωβα για την περίπτωση που είχα όρεξη να δω λίγο χιόνι. Μια ανάσα απ’ τους Δελφούς αν ήθελα να νοιώσω την ενέργεια που άφησαν οι μύστες στην αρχαία πέτρα.

Φυσικά επειδή το ταξίδι αρχίζει όταν βάλεις το κλειδί στην μηχανή, προτίμησα να ακολουθήσω την ορεινή διαδρομή. Που περνάει μέσα απ’ τα Δερβενοχώρια. Πύλη γι αυτή την διαδρομή αποτελεί το τελευταίο χωριό της Αττικής. Η Χασιά (Φυλή).

Πηγαίνοντας μόνο ευθεία καταλήγεις στο Κριεκούκι (Ερυθρές). Κι από κει, δεξιά, ακολουθώντας την παλιά εθνική περνώντας διαδοχικά Θήβα, Αλίαρτο και τελικά Λιβαδειά. Το ότι όλοι ήταν στο σπίτι τους αφήνοντας τον δρόμο άδειο για μένα, έκανε την εμπειρία αυτής της βόλτας, πραγματική απόλαυση.

Έτσι λοιπόν αποφάσισα να επιστρέψω από την διαδρομή που περνάει μέσα από Κάστρο, Ορχομενό, κάνοντας και μια μικρή παράκαμψη για να περάσω από Τανάγρα. Άλλοι προορισμοί που προτίθεμαι να εξερευνήσω στο άμεσο μέλλον, είναι οι εξής:

Η Θήβα, της οποίας η μεγαλύτερη ακμή σημειώθηκε την Μυκηναϊκή εποχή,. Οι Πλαταιές , οι Θεσπιές , η κοιλάδα των Μουσών , η Χαιρώνεια , τα Λεύκτρα , η ακρόπολη Μεδεών , η Αντίκυρα , η Στείρη και το Δίστομο.

Αυτά τα μέρη είναι συνδεμένα με την πορεία της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής ιστορίας. Είναι κοντά μου και συνεχώς τα προσπερνάω χωρίς να τα επισκεφτώ. Να τα μελετήσω. Να τα τιμήσω. Κυρίως όμως, αξίζει τον κόπο να τα δω για να απολαύσω την ομορφιά τους.