Μετά τη διασταύρωση για αεροδρόμιο συναντάμε έργα. Ένα βέλος κατεύθυνσης μας δείχνει υποχρεωτική πορεία αριστερά. Αν το αγνοήσουμε, θ’ ανακαλύψουμε πιο κάτω ότι ο δρόμος κόβετε.
Δε γνωρίζω βέβαια για πόσο θα γίνετε ανά-κατασκευή στο δρόμο, για σήμερα όμως αυτή η πραγματικότητα ισχύει.
Είτε στρίψαμε αμέσως λοιπόν είτε γυρίσαμε πίσω, στην πινακίδα που λέει προς Κίσσαμο κάνουμε δεξιά και βρισκόμαστε στην «εθνική». Στον κεντρικό δρόμο Ηρακλείου – Χανίων. Εννοείτε ότι η επόμενη στροφή μας είναι στην πινακίδα προς Χανιά.
Ακολουθώντας το δρόμο χωρίς πλέων να στρίψουμε πουθενά βρισκόμαστε μέσα στην πόλη. Για την ακρίβεια στην κεντρική αγορά.
Αφού χορτάσουμε και κάνουμε το τσιγαράκι μας, τι κάνουμε; Όχι δεν καβαλάμε τις μηχανές. Πεταγόμαστε απέναντι από τα Κ.Τ.Ε.Λ. στον Ιορδάνη για μπουγάτσα. (πάει ένα γλυκάκι μετά το φαγητό).
Επόμενη στάση μας, εφ’ όσων προμηθεύσαμε τον οργανισμό με όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, (από πρωτεΐνη μέχρι γλυκόζη), είναι το ξενοδοχείο.
Αν και τα Χανιά είναι πλήρη καταλυμάτων, την ώρα που φτάνει το πλοίο δεν υπάρχουν και πολλές επιλογές. Οι ιδιοκτήτες των ενοικιαζόμενων δωματίων, κοιμούνται βαριά εκείνη την ώρα.
Μοιραία λοιπόν καταλήγετε σε ξενοδοχείο. Η φτηνότερη πρόταση που είχα είχε κόστος 40€. Ενώ αν σας ενδιαφέρει η θέα, δε μπορείτε να υπολογίζετε κάτω από 60€
Αφού ξεκουραστήκατε, καλό είναι να πιείτε ένα καφεδάκι στο λιμάνι. Να δείτε και τον φάρο.
Ενώ αν έχετε όρεξη για βόλτα, πεταχτείτε ως τους τάφους των Βενιζέλων,
αράξτε στην OSTRIA να απολάυσετε τη θέα και να φάτε γλυκάκι.
Οι δρόμοι της Κρήτης, εκτός από τα ευγενή κατοικίδια που φιλοξενεί στους δρόμους της, (δίποδα και τετράποδα), έχει κι ένα χαρακτηριστικό που αυθαίρετα ονομάζω «μεικτό οδόστρωμα». Στην έξοδο οποιασδήποτε στροφής, μπορεί να σε περιμένουν από άμμος και χαλίκια, μέχρι βράχοι.!!! Χαρακτηριστικό που καθιστά όσους δεν ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, (τα δίποδα κατοικίδια),πολύ μα πολύ, καλούς οδηγούς.
Αρχίζοντας φυσικά από την παλιά πόλη (εβραϊκή συνοικία), την αγορά, το κουμ καπί, τον ζωολογικό κήπο με τα κρι-κρι, το γερμανικό νεκροταφείο, τους τάφους των Βενιζέλων, επίσης είναι μόνο λίγα απ’ όσα υπάρχουν που αξίζει να δει κανείς.
Οι Χανιώτες που συνάντησα πραγματικά δίνουν μαθήματα πολιτισμού, φιλοσοφίας και φιλοξενίας και νομίζω ότι σ’ όποιο μπαράκι ή ταβέρνα και να πάτε τέτοια εποχή, θα σας συμβούν τα καλύτερα.
http://kokomilko.net
.......................................................................................................................................... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου