Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

Μια ημερίσια βόλτα στην Κύμη

Σαββάτο πρωί. Έχω ναι μεν όρεξη να πάω καμιά βόλτα, δεν θέλω όμως να πληρώνω ξενοδοχεία. Ούτε να πηγαίνω με 200 για να προλάβω να γυρίσω.

Μια καλή (πρόχειρη) λύση, είναι το να πάρω έναν φίλο, να πάμε ως την Κύμη, να πιούμε κανένα κρασί.

Στο ν. Εύβοιας το οινοτουριστικό ενδιαφέρον ξεκινά από το ηπειρωτικό τμήμα του νομού στη Ριτσώνα Αυλίδας και συνεχίζει στην κεντρική Εύβοια στην περιοχή του Ληλάντιου πεδίου και στη νότια Εύβοια στην Κάρυστο και το Μαρμάρι.

Τελευταία, υπάρχει έντονη οινική δραστηριότητα στη βόρεια Εύβοια στην Αιδηψό και την Ιστιαία.

Στην Κύμη και την Σκύρο (το Νησί απέναντι), θα βρούμε εμφιαλωμένα κρασιά από μαυροκουντούρα Κύμης (μανδηλαριά) σε στυλ παραδοσιακό.


Ραντεβού στις 09:00 λοιπόν, στα McDonalds μετά τα διόδια.

Η βόλτα μας αρχίζει στις 09:30 με γεμάτα ντεπόζιτα, 120 στο κοντέρ και χαλαρή διάθεση.

Βγαίνουμε απ’ την Αθηνών – Λαμίας (Ε-75), ακολουθώντας την ολοκαίνουρια Αθηνών - Χαλκίδας.

Σε ελάχιστο χρόνο, περνάμε την νέα γέφυρα της Χαλκίδας.

Παρακάμπτοντας την πόλη, στρίβουμε αριστερά μπαίνοντας στην λεωφόρο Στείρων.

Η βόλτα αρχίζει!!!

Ακολουθώντας την παραλιακή οδό, που στην συνέχεια μετατρέπεται σε λεωφόρο Γεωργίου Παπανδρέου, φτάνουμε στην Νέα Αρτάκη. Όπου βρίσκετε ένας από τους πολλούς ιερούς τόπους που είναι αφιερωμένοι στο Πρόσωπο της Παναγίας.

Το ιερό Προσκύνημα της Παναγίας της Φανερωμένης, στη Νέα Αρτάκη της Εύβοιας.

Αφού κάνουμε δεξιά στην μεγάλη διασταύρωση της λεωφόρου Βουδούρη. Απ την μεγάλη στροφή (φουρκέτα) και μετά, βρισκόμαστε στους πρόποδες της Δίρφυς κι ακολουθούμε την Νέας Αρτάκης – Στενής. Το σύμπλεγμα των χωριών του ορεινού όγκου, είναι μπροστά μας. Πρώτο απ, όλα, οι Καθενοί. Αφού το διασχίσουμε, μια μοναδικής ομορφιάς ορεινή διαδρομή, μας περιμένει.

Μειώνουμε ταχύτητα κι αρχίζουμε ν’ απολαμβάνουμε την ανάβαση και την θέα.

Από εδώ και πέρα καλό είναι να έχουμε έτοιμη την φωτογραφική μηχανή.

Αν και σε κάποια σημεία το βουνό «πετάει» τον δρόμο από πάνω του, με αποτέλεσμα να κινούμαστε σε χωματόδρομο για μικρά κομμάτια μήκους έως και 5 περίπου χιλιομέτρων, η ομορφιά που μας χαρίζει αυτή η διαδρομή, μας αποζημιώνει. Στην παραλία της Κύμης φυσικά μας περιμένει καλό φαγητό δίπλα στην θάλασσα.

Αφού φάμε και πιούμε, επιστρέφοντας από την πεδινή διαδρομή, βλέπουμε ότι διανύσαμε συνολικά 300 χιλιόμετρα. Βάζοντας βενζίνη μας καταπλήσσει το γεγονός ότι κάψαμε όλη μέρα, μόνο 15 €. Γιατί; Μα γιατί πηγαίναμε με 50 ως 70 χιλιόμετρα την ώρα.

Μια εναλλακτική , είναι το να πάρουμε το καραβάκι να πάμε μια βόλτα στην Σκύρο.

Άλλοι ενδιαφέροντες προορισμοί στην Εύβοια είναι:

Το Μαντούδι, τα λείψανα οχυρώσεων της Αρχαίας Κηρίνθου,

το Προκόπι, το Μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου όπου φυλάσσεται το σκήνωμα του Αγίου,

στους Ωρεούς, το μαρμάρινο άγαλμα ταύρου και τα λείψανα βενετσιάνικου κάστρου.

Κοντά στα Στύρα, βρίσκονται κυκλώπειες κατασκευές γνωστές σαν "Δρακόσπιτα".

Τα Νέα Στύρα, με πανέμορφες ακρογιαλιές και στην γύρω περιοχή κατάφυτους λόφους.

Η Λίμνη Ευβοίας με τα ερείπια της Παλαιοχριστιανικής Βασιλικής του 4ου - 6ου αιώνα με ψηφιδωτά δάπεδα.

Ο θολωτός Μυκηναϊκός τάφος κοντά στο Αλιβέρι στην θέση «Κατακαλού».

Στις Γούβες ο πύργος του ποιητή Γεώργιου Δροσίνη.

Στο Βασιλικό - Λευκαντί θα δείτε κατάλοιπα μεσαιωνικών πύργων από την περίοδο της Φραγκοκρατίας, το Βενετσιάνικο κάστρο, το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Αρμά και το σπίτι του αγωνιστή Ανδρέα Μιαούλη.

Κοντά στο Βαθύ το Ιερό της Αυλιδείας Αρτέμιδος.

Ο υδροβιότοπος της λίμνης του Δύστου, η Αιδηψος, με τα ιαματικά λουτρά της, κι η λίστα δεν έχει τελειωμό

Με άλλα λόγια, η Εύβοια είναι ένας σχεδόν ανεξάντλητος προορισμός, που η μικρή απόσταση που έχει από την Αθήνα, μας επιτρέπει να την επισκεπτόμαστε είτε για να πιούμε καφέ, είτε για να την εξερευνήσουμε. Πλούσια σε μνημεία, ιστορία και παραδώσεις, είναι ικανή να καλύψει κάθε είδους δραστηριότητα και να μας χαρίσει γνώση, απόλαυση , συγκινήσεις και όμορφες αναμνήσεις.


http://kokomilko.com

Φωτογραφίες απ' την βόλτα στην Κύμη
..........................................................................................................................................

Πέμπτη 12 Μαρτίου 2009

Το τριήμερο της «Καθαράς Δευτέρας»

Είναι Παρασκευή απόγευμα. Σιγά-σιγά αρχίζουν οι ορδές των βαρβάρων, να βγαίνουν στους δρόμους. Αύριο θα γίνεται χαμός.

Είναι κι αυτοί «ανεγκέφαλοι κάφροι» που βγαίνουν με 100 στην αριστερή λωρίδα και σ’ αναγκάζουν είτε να πας πίσω τους είτε να κανείς «σφήνες» μέσα στην εθνική.

Αυτή την συνήθεια ομολογώ πως δεν μπορώ να την καταλάβω.
Πέρα από ένα στραπατσαρισμένο «Εγώ» που καταπιέζεται σ’ όλα τα υπόλοιπα πεδία της ζωής του και που με την σειρά του καταπιέζει τους υπόλοιπους οδηγούς, δεν βλέπω άλλο λόγο γι αυτή την συμπεριφορά.

Λόγω λοιπόν του ότι αυτά τα ζώα ταξιδεύουν συνήθως σε αποστάσεις μικρότερες των 200χλμ απ’ τα αστικά κέντρα, κι επιθυμώ να είμαι μακριά τους όταν βγουν στον δρόμο.

Πετάγομαι ως την Αταλάντη.

Ήσυχη πόλη, χωρίς αξιοθέατα και έντονη νυχτερινή ζωή, στην οποία όμως μπορείς να ξεκουραστείς. Να πεταχτείς ως το: Κυπαρίσσι (προάστιο της Αταλάντης),να κάτσεις στο μοναδικό (καφενείο) του χωριού, να φάς κανένα κοψιδάκι στα κάρβουνα, να πεταχτείς ως την: Σκάλα (παραλία Αταλάντης) να κάτσεις στο «Πορτοκάλι» να πιείς τα ποτάκια σου με 5€ ακούγοντας Rock, ενώ το Καλοκαίρι συνδυάζεις την ξεκούραση μ’ ένα θαλάσσιο μπάνιο.

Σαββάτο πρωί

Χωρίς πανικούς και άγχη, έχωντας γλυτώσει τα γαϊδουρομούλαρα των εθνικών οδών, πας χαλαρά στο ραντεβού που έχεις με την υπόλοιπη παρέα σου στα: Καμένα Βούρλα. Κάθεσαι στον: Μύθο, πίνεις το καφεδάκι σου, τρως τα τοστάκια σου, κι απολαμβάνεις την μουσική και την θέα.

Αφού μαζευτείτε, οι γνωστοί οι φίλοι σου καθώς και άγνωστοι σ’ εσένα φίλοι των φίλων σου, (στην προκειμένη κυρίως μέλη του Africa Club του TDM Club και της ΛΕΜΟΤ), ξεκινάτε.

ΠΡΩΤΗ ΣΤΑΣΗ: Λαμία. Βγαίνουμε απ’ τον παράδρομο, για να βάλουμε βενζίνη στην BΡ. Είναι σαφώς φτηνότερη.
Επιτέλους το ταξίδι αρχίζει!!!

Κλειδώνοντας 100-120χλμ στο κοντέρ, μπαίνουμε στην Εθνική Καρδίτσας – Λαμίας (Ε65). Περνώντας τον Δομοκό, και προσπερνώντας την Καρδίτσα, κατευθυνόμαστε προς Τρίκαλα (Ε92). Μια και δεν υπάρχει λόγος να περάσουμε μέσα απ’ την πόλη, πηγαίνουμε από τον περιφερειακό προς τον προορισμό μας.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΣΤΑΣΗ: Καλαμπάκα. Διασχίζοντας κάθετα την πόλη, συναντάμε αρκετά μέρη για να κάνουμε στάση. Ένας μεγάλος αριθμός από καφετέριες, και καφενεία - τσιπουράδικα βρίσκεται εκεί για εμάς. Αν και αποδεικνύεται λίγο δύσκολο το να βρεθεί μαγαζί με άδειο τραπέζι τέτοια μέρα, βρίσκεται και μια θέση για τους σκονισμένους μοτοσικλετιστές.

Αφού ανεφοδιάσουμε στομάχια και ντεπόζιτα, ξεκινάμε και πάλι.
Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, αφήνουμε τον (Ε92) και πηγαίνουμε δεξιά προς Γρεβενά.

Απ’ την πόλη των Γρεβενών, οι λάτρεις της ασφάλειας, προτιμούν την Εγνατία (Ε90) ακλουθώντας την διαδρομή προς Νεάπολη και από εκεί προς Τσοτύλι που είναι και ο προορισμός μας.
Ενώ οι λάτρεις της περιπέτειας, την διαδρομή που περνάει μέσα απ τα εξής μέρη: Μέγα Σειρηνιό, Αμυγδαλιές, Αγίου Γεωργίου, Κληματάκι, Αγαθοχώρι, Τσοτύλι.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Μην εμπιστευόσαστε τα GPS!!!........ Πρόκειται για ένα καλό και χρήσιμο εργαλείο απαιτεί όμως σωστές ρυθμίσεις και εμπειρία. Ο κλασικός χάρτης εξακολουθεί να είναι κυρίαρχος στο ταξίδι. Κι όπως καταλαβαίνω θα είναι ακόμα για καιρό. Η ώρα πέρασε, νύχτωσε, αρχίσαμε να μαζευόμαστε σιγά-σιγά.

Αφού φτάσαμε νωρίς το απογευματάκι στον προορισμό μας και αποθέσαμε, κάνουμε ένα γρήγορο ντους και πεταγόμαστε στην ταβέρνα του χωριού.
Μετά το σχετικό φαγοπότι και την ανάλογη κρασοκατάνυξη, καταλήγουμε στο ξενοδοχείο να ξεκουραστούμε, για να έχουμε κουράγια για το βράδυ.


Κι αφού «ξεκουραστήκαμε», έφτασε η ώρα να πάμε και στα «ανακατωσάρια».

Πρόκειται για τον αποκριάτικο εορτασμό των Γρεβενών.
Σε ολόκληρο το κέντρο της πόλης, κυκλοφορούν μουσικές μπάντες των δύο ή τριών ατόμων, που παίζουν διαφορετική μουσική, ενώ περιφέρονται πεζοί.
Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, το «περιοδικό» ανακάτεμα των μουσικών ήχων.
Βλέπεις μασκαράδες να χορεύουν Rock ακλουθώντας τους μουσικούς, ενώ δευτερόλεπτα αργότερα ενώ κι εσύ κινείσαι, στ’ αυτιά σου φτάνουν ήχοι από κλαρίνα.
Γυρνώντας το κεφάλι σου βλέπεις να χορεύουν τσάμικο. Περπατάς λίγα μέτρα για να πάρεις κανένα σουβλάκι, κι ακούς jazz ή tango και πάει λέγοντας.
Ομολογώ πως είναι πρωτότυπο. Ξεφεύγει από την καθιερωμένη παρέλαση, και ικανοποιεί όλα τα γούστα.
Χάρηκα δε ιδιαίτερα όταν έμαθα ότι για την υλοποίηση αυτού του γεγονότος, έχει βάλει το χεράκι του ο Μ.Ο.Γ.

Κυριακή. Πρέσπες ή Καστοριά;

Όπως λέει κι η παροιμία, όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει.
Όσο κι αν συμπαθούμε ο ένας τον άλλον, όσο κι αν περνάμε καλά μαζί, υπάρχουν οι μισοί που προτιμάνε να πάνε Πρέσπες, κι οι άλλοι μισοί που προτιμάνε να πάνε Καστοριά.
Προσωπικά, αν και ξεκίνησα για Πρέσπες, κατέληξα στην Καστοριά, κι αυτό που έζησα θα σας περιγράψω. Στις λίμνες θα πάμε άλλη φορά.

Σηκωνόμαστε λοιπόν το πρωί, τρώμε σαν καλά παιδιά το πρωινό μας και ξεκινάμε με γενική κατεύθυνση προς Νεάπολη αφήνοντας τις πινακίδες να μας οδηγήσουν αριστερά προς Καστοριά. (Δεξιά πάει προς Σιάτιστα).

Μου είχαν πει ότι αυτή η πόλη έχει «κάτι».

Δεν είχα δώσει όμως σημασία.
Αρκεί να σας πω, ότι κάτσαμε σ’ ένα «δημοτικό περίπτερο» να πιούμε έναν καφέ και καταλήξαμε «ντέφια» απ’ τα τσίπουρα.

Οι φωτογραφίες μιλάνε μόνες τους.!!!

Κάποιοι δεν ήπιαν πολύ και είχαν διάθεση να οδηγήσουν και να δουν τα Σιάτιστα.
Κάποιοι άλλοι, (μαζί κι εγώ) προτίμησαν να μείνουν στην πόλη και να φάνε.

(χικ)

Όπως με χαρά ανακάλυψα, αυτή η πόλη, (η Καστοριά), παρέχει επιλογές στο φαγητό. Και βρίσκει κανείς αρκετά μαγαζιά «φιλικά προς τον χρήστη».

Μετά τα παΐδια λοιπόν τα σαλατικά τα γλυκά και τους καφέδες, ενώ έχει πια νυχτώσει, βάλαμε τον αυτόματο και πήραμε τον δρόμο για την βάση μας. Να βρεθούμε και με τους άλλους.

( Πόσο χρήσιμο φαίνετε τώρα που του βάλαμε τα σωστά σημεία αναφοράς το GPS…
…Είπαμε είναι ωραίο εργαλείο, απαιτεί όμως σωστό προγραμματισμό.
Να το εμπιστεύεσαι, μόνο αν αποδεδειγμένα έχεις μάθει να το δουλεύεις ).

Νομίζαμε ότι θα έκαναν τον κόπο οι υπόλοιποι να γυρίσουν. Φυσικά πήγαν κατ’ ευθείαν Κοζάνη.
Θα καθόμασταν εμείς στο σπίτι ενώ οι άλλοι ξεσαλώνουν; Όχι βέβαια!!!

Από Εγνατία στην Κοζάνη και γρήγορα.

Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα.

Κατ’ αρχήν απ’ την είσοδο που μπήκαμε, η πόλη μου φάνηκε αμφιθεατρική.
Δεύτερο, παρ, όλο που όλος ο κόσμος ήταν στους δρόμους, τα αυτοκίνητα ήταν σε θέση να κινούνται. Φυσικά το parking είναι άλλη υπόθεση.

Το νταβαντούρι όλο γινόταν στον μεγάλο πεζόδρομο. Κι εννοείτε και στις γύρο πλατείες.
Είχαν στηθεί κιόσκια απ’ τον δήμο, απ’ τα οποία προμηθευόταν κανείς τα απαραίτητα μεζεδάκια και ένα ποτό για το καλό, ενώ κάποιος παραδοσιακά ντυμένος τραγουδιστής, αυτοσχεδίαζε τραγουδώντας πιπεράτα στιχάκια γεμάτα υπονοούμενα ή και σαφώς διατυπωμένα σεξουαλικά δρώμενα.

Εκεί προμηθεύτηκα και την μάσκα που φοράω στην φωτογραφία, καθώς κι αυτή την υπέροχη περούκα που είχε τόσο μεγάλη επιτυχία στις γυναίκες.
Όλες ήθελαν μια φωτογραφία μου. Τους άρεσε το χρώμα των μαλλιών φαίνετε και ήθελαν δείγμα για το κομμωτήριο.

Τα δε δημοτικά περίπτερα ήταν διακοσμημένα με τις διακριτικές επιγραφές που δείχνουν οι φωτογραφίες.

Η μοναδική πόλη που έχω επισκεφτεί ως τώρα, που οι απόκριες γιορτάζονται με τρόπο που να αφήνει να φανεί η διονυσιακή καταγωγή τους.

Αφού χορτάσαμε λαγάνα (οι φούρνοι ήταν ανοιχτοί) τραγούδι, περπάτημα και πειράγματα με άγνωστους μασκαράδες, (που χαμογελάν και δεν βαράνε όπως στην Πλάκα), παίρνοντας την Εγνατία, πίσω στο Τσοτύλι για ύπνο.
Καθαρά Δευτέρα

Ο απλός κόσμος αυτή την μέρα τρέχει να πετάξει τον αετό
Για να προλάβει λοιπόν να γυρίσει, ακολουθεί την πιο σύντομη σε χρόνο διαδρομή: Εγνατία, Βέροια, Θεσσαλονίκη, Αθήνα.

Κάποιοι άλλοι που δεν πετάν αετό, που επίσης όμως δεν έχουν χρόνο, παν μια βόλτα στα Σιάτιστα, ή παν να δυο κανένα φίλο στην Λάρισα.
Σε κάθε περίπτωση, ξέρουν ότι από την Θήβα ως την Αθήνα θα πηγαίνουν σημειωτόν.

Αν όμως κάποιος έχει εξασφαλίσει μια δυο extra μέρες, συνιστώ ανεπιφύλακτα, να πάει από Πεντάλοφο.


Να κάτσει στον εορτασμό που διοργανώνει ο δήμος, να δει τα μίνι αερόστατα που σηκώνουν κατά δεκάδες να γεμίζουν τον ουρανό, να φάει φασολάδα και να συνεχίσει τον δρόμο του προς Κόνιτσα.


Αφού πιεί το καφεδάκι του εκεί,

μπορεί να συνεχίσει προς Ιωάννινα.


Όμορφη πόλη άλλα πόλη.

Έχει πια σουρουπώσει.

Η σωστή κίνηση λοιπόν είναι να διανυκτερεύσει εκεί.
Προσωπικά προτίμησα να βγω στην Εγνατία και να πάω να κοιμηθώ Ηγουμενίτσα μέχρι να φτάσω όμως αντιμετώπισα όλα τα σημεία της φύσης.

Αφού έφτασα ως εκεί, ήταν αδύνατο να μην περάσω να δω τα παιδιά της ΚΕ.ΛΕ.ΜΟ.

Αφού έριξα τα σχετικά τηλέφωνα λοιπόν, Τρίτη Μεσημεράκι, επιβιβάζομαι στο Αγία Ειρήνη για να περάσω απέναντι.

Η μιάμιση περίπου ώρα που χρειάστηκα για να περάσω απέναντι, πέρασε εύκολα.

Φτάνοντας όμως έπαθα πλάκα.

Η Κέρκυρα δεν έχει όμορφες γωνιές,…

Είναι όλη όμορφη!!!

Σε γενικές γραμμές όμως, νομίζει κανείς ότι βρίσκετε στο Lecce.

Αν εξαιρέσει κανείς την υγρασία, είναι τέλεια!!!

Αν και θα την χαρακτήριζα λίγο ακριβή, αν ψάξει κανείς λίγο, Βρίσκει τα πάντα σε όλες τις τιμές.

Και σε γενικές γραμμές, ότι πληρώνεις συνήθως στην Κέρκυρα, αξίζει τα χρήματα που δίνεις.

Κατεβαίνοντας απ’ το πλοίο, «άκουσα» την αλυσίδα.
Κάνοντας μια βόλτα στην πόλη ρώτησα ένα παλικάρι που υπάρχει συνεργείο.
Κι αυτός μ’ έστειλε στο Σολάρι. Στην Εθνική Παλαιοκαστρίτσας στον παράδρομο. Στο PROMOTO
Το παλικάρι που με «ανέλαβε», τσέκαρε αλυσίδα, φρένα, τις επαφές στις φύσες των οργάνων, το stop, μέχρι και τα λάδια μου κοίταξε.
Η ποιότητα της εξυπηρέτησης που απόλαυσα ήταν το κάτι άλλο.

Όσο για τον λογαριασμό, όταν μου φάνηκε αστείο το κόστος, μου είπε:…
Δεν έκανα και τίποτα,… άλλωστε είσαι φιλοξενούμενος.

-Α έτσι είναι οι επαγγελματίες (σκέφτηκα)!!!

Όταν καβάλησα την μηχανή ήταν σαν να είχα μόλις βγει από service.

Αφού βρήκα τους υπόλοιπους και ήπιαμε καφεδάκι στην πλατεία ληστών,

Ήταν πια ώρα να πάω στο ξενοδοχείο. Τα παιδιά μου πρότειναν το Κωνσταντινούπολη. Κοντά στο λιμάνι, κτίριο με κλασική ομορφιά, σωστά ανακαινισμένο, ενώ τουλάχιστον το δωμάτιο μου, είχε χώρο!!!
Είχα καλό κρεβάτι να κοιμηθώ, τραπέζι για να βάλω πιάτο να φάω, γραφειάκι να τοποθετήσω το Lap top, και τέλος πάντων, για δωμάτιο ξενοδοχείου, ήταν άνετο και καθαρο!!!

Το βράδυ μου τα παιδιά με πήγαν στο τσιπουράδικο του Bojan.
Όπου απόλαυσαμε όλοι μαζί στο πραγματικά μικρό μαγαζάκι, τα μεζεδάκια και τα σαλατικά που μας έφτιαχνε!!!

Φάγαμε, ήπιαμε, γελάσαμε, άπαιχτα περάσαμε.

Την άλλη μέρα Πάλι στο Αγία Ειρήνη,

14:30 ξεκίνησα από Ηγουμενίτσα «χαλαρά». Με ανώτερη ταχύτητα 120-130, και μια μεγάααααλη στάση στην Κόρινθο για σουβλάκια, 20:30 είμαι στην ΛΕΜΟΤ.

Συζητώντας, την διήμερη που οργανώνουν στα Μέθανα για το Σαββατοκύριακο 20-21-22 Μαρτίου

Χωρίς να συναντήσω ιδιαίτερη κίνηση, χωρίς «κρανιόκενα δίποδα» με τιμόνι στα μπροστινά τους πόδια που πηγαίνουν με 100 στην αριστερή λωρίδα.
Χωρίς «γλήγορους» που νομίζουν πως επειδή έχουν αυτοκίνητο αποκτήσαν κύρος πλούτο και τσαμπουκά,
κι οδηγούν σαν να αγωνίζονται με τον Σουμάχερ.
Χωρίς ατέλειωτες ώρες αναμονής στα διόδια.
Κι εν κατακλείδι,... Χωρίς ζόρια!!!
..........................................................................................................................................