Μια βόλτα στη Βουλγαρία

Αν βρεθεί κανείς προς Σέρρες, «Τας Σέρας» όπως λεν’ οι ντόπιοι, είναι τουλάχιστον αβλεψία, να μην πιει ένα καφεδάκι πέρα από τα σύνορα.
Κατ αρχήν η γενική κατεύθυνση, (οι ταμπέλες που ακολουθούμε δηλαδή) από τις Σέρρες, είναι προς: Σιδηρόκαστρο – Προμαχώνα.
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Ακολουθούμε μια σε γενικές γραμμές άνετη διαδρομή, επειδή όμως σε μερικά κομμάτια υπάρχουν εκπλήξεις, (στενές παρακάμψεις γεμάτες στροφές σε υπό κατασκευή δρόμο), έχουμε το νου μας και αποφεύγουμε τις μαγκιές. Μια ταχύτητα 120 ως 140 klm νομίζω ότι είναι η ενδεδειγμένη. Από την άποψη ότι δε θα μας ξαφνιάσει καμιά παράκαμψη και δε θα χρειαστεί να πατήσουμε φρένο, παρά μόνο στα σύνορα.
Τα τοπία που περνάμε είναι υπέροχα γεμάτα νερό και πράσινο. Τα σπίτια που φαίνονται εγκαταλειμμένα, κοντά στο Σιδηρόκαστρο, είναι κατοικημένα χωριά.
Αν αντιμετωπίζετε τεχνικά κολλήματα του τύπου: έλλειψη διπλώματος οδήγησης, ασφάλειας, η ακόμα και κράνους. Χαλαρώστε. Το μόνο που χρειάζεται κανείς για να περάσει απ την άλλη μεριά, είναι η ταυτότητά του. Μάλιστα αν έχει κάποιος την παλιά, (μόνο στα ελληνικά), ο Βούλγαρος συνοριο-φύλακας, θα τον νουθετήσει λέγοντας: -τελευταία φορά να μην ξαναγίνει….
Φυσικά αν τελικά εμπλακεί κάποιος σε ατύχημα εκτός συνόρων και δεν έχει έστω την πράσινη κάρτα της ασφάλειας μαζί του, βοήθεια του....


Το πρώτο που βλέπει κανείς περνώντας τα σύνορα αν κοιτάξει αριστερά, είναι το “Casino.” Ενώ γύρω - γύρω υπάρχουν μαγαζάκια με πατσά, και πάγκοι με αναμνηστικά.

Αφού διανύσει κανείς περίπου 12 klm στον δύο ρευμάτων και δύο λωρίδων κεντρικό δρόμο, (μια λωρίδα ανά κατεύθυνση) βλέπει την ταμπέλα που λέει προς Petrichi.
Γραμμένη όπως όλες οι ταμπέλες από εδώ και μπρος, σε κυριλλικούς και λατινικούς χαρακτήρες.
Αν και περνάει κανείς υπέροχα τοπία μέχρι εκεί, σας προτείνω να το αγνοήσετε.
Πρόκειται για μία μάλλον βιομηχανική πόλη, γκρίζα, με ανθρώπους που δε πολύ-γουστάρουν τις συναλλαγές σε ευρώ.

Σημείωση: δε χρειάζεται να γυρίσετε πίσω για να βγείτε πάλι στον κεντρικό. Συνεχίζετε ρωτώντας χρησιμοποιώντας τη νοηματική και τη μαγική λέξη. Sadanski.
Το νου σας στη διασταύρωση για τον κεντρικό δεν υπάρχει ταμπέλα. Χρησιμοποιείστε το GPS η τη μέθοδο ερώτησης που σας πρότεινα.

Αφού βγείτε πάλι στον κεντρικό, και διανύσετε άλλα 10 klm, συναντάτε την προαναφερθείσα πόλη. Το Sadanski.
Πρόκειται για μια πόλη, που όλοι καταλαβαίνουν Ελληνικά. Είτε το παραδέχονται είτε όχι.

Αν και η είσοδος της πόλης προδίδει το παρελθών της, με τις τεράστιες για τα δεδομένα μας πολυκατοικίες, είναι μια πόλη γεμάτη χαρούμενα χρώματα, αρχιτεκτονικούς νεοτερισμούς και πράσινο.


O κεντρικός δρόμος μας βγάζει κατ ευθείαν στο πεζοδρομημένο εμπορικό – τουριστικό κέντρο της πόλης.

Επιβεβλημένο θεωρώ το να αφήσετε τη μηχανή στο parking πριν ξεπεζέψετε.
Μιλάμε για ένα κόστος της τάξης του 1 -1,5 € που διασφαλίζει ότι θα έχετε τη μηχανή σας να γυρίσετε.

Αν για πλάκα κάνετε το πείραμα να την αφήσετε σε τυχαίο σημείο, σταθείτε λίγα μέτρα πιο πέρα και χρονομετρήστε σε πόσα λεπτά θα έχει μαζευτεί η παρέα με τους περίεργους που θα συζητάει κοιτώντας τη μηχανή με λάγνα βλέμματα.

Μην ανησυχείτε για το πώς θα βρείτε το parking χαλαρώστε.
Με το που θα φτάσετε στο εμπορικό κέντρο, θα σας πλησιάσουν παιδιά ηλικίας 8 ως 14 ετών που σε άπταιστα Ελληνικά με το αντίτιμο των 50 λεπτών η ενός ευρώ ευχαρίστως θα σας καθοδηγήσουν.

Μάλιστα απ’ ότι κατάλαβα, εκτελούν γενικότερα χρέη ξεναγού αν το επιθυμείτε. (Με το αζημίωτο φυσικά).

Σ αυτή την κεντρική πλατεία, αυτής της τουριστικής περιοχής, ο φραπέ κοστίζει 1€ ένα πακέτο τσιγάρα γύρω στο 1.30€ ένα πιάτο φαγητό, 3-4€ (Βέβαια περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, όμως δε σας προτείνω την τοπική κουζίνα) 3 στα 3 πιάτα τα δοκίμασα και τα άφησα. Το δίκλινο δωμάτιο στο πρώτης κατηγορίας ξενοδοχείο που υπάρχει στην πλατεία με parking και πισίνα, κοστίζει 50 €

Η ισοτιμία χοντρικά είναι 2 λεβα=1 ευρώ το νου σας όμως γιατί οι άνθρωποι εκεί είναι τσακάλια. Μπορείς άνετα να πληρώσεις 2.5€ Κάτι που κάνει 2.5 λέβα όπως τα τσιγάρα π.χ. Ενώ το "εμπορικό κέντρο" δεν το προτείνω για ψώνια, αν γυρίσει κανείς την πόλη, θα βρει μαγαζιά με καλές τιμές.
Η κατάσταση γενικώς μοιάζει με την Ελλάδα τη δεκαετία του 80, με τους Έλληνες στο ρόλο των Αμερικάνων, και το ευρώ στο ρόλο του δολαρίου.

Κατά τα άλλα η πόλη υπόσχετε έντονη νυχτερινή ζωή, την οποία όμως θα εξερευνήσω σε μελλοντική βόλτα.

Ως τότε, καλά χιλιόμετρα στις ρόδες μας.

..........................................................................................................................................