Όταν λέμε Κρήτη, είναι απαραίτητο να ορίσουμε για ποιο νομό μιλάμε.
Γιατί μπορεί γεωγραφικά η Κρήτη να ορίζετε ως νησί, στην πραγματικότητα όμως άνετα θα μπορούσε να οριστεί ως κράτος.
Είναι τέτοια η έκταση της και η κατανομή των εδαφών της, που πραγματικά είναι αδύνατο να ισχυριστεί κάποιος με σοβαρότητα ότι έχει γυρίσει την Κρήτη, αν δεν έχει διαθέσει τουλάχιστον (κι αυτό είναι οριακό) ένα μήνα για να περιηγηθεί στον κάθε νομό της.
Μοιραία λοιπόν αυτό το post θα λειτουργήσει ως εισαγωγή σε μια ενότητα τεσσάρων τουλάχιστον δημοσιεύσεων (μία για κάθε νομό) που περιληπτικά θα αναφέρουν τις εμπειρίες αυτής της βόλτας
Αν και η βόλτα μας στην Κρήτη θα αρχίσει από Χανιά, όταν μιλάμε για νησί, το ταξίδι αρχίζει απ’ το λιμάνι.
Βρισκόμενοι στην εθνική οδό, βγαίνουμε στην έξοδο που λέει Πειραιάς. Κι ακολουθούμε τις ταμπέλες που λένε Λιμάνι. Όταν φτάσουμε σ’ αυτό, κάνουμε δεξιά για περίπου 1,5 χιλιόμετρο, ώσπου βλέπουμε την είσοδο: « GATE: E3 » και μια μεγάλη ταμπέλα που γράφει « Α.Ν.Ε.Κ. » Σ’ αυτό το σημείο μπαίνουμε στο λιμάνι.
Αν όλα αυτά τα κάνουμε πριν τις 21:00, όταν φύγει το πλοίο θα είμαστε μέσα.
Το πλοίο που πέτυχα σ’ αυτή τη βόλτα ήταν το « F/B ELYROS » Ένα πλοίο που ομολογώ, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Κατ’ αρχήν, δε χρειάστηκε να δέσω την μηχανή. Ποτέ ως τώρα σε ταξίδι με πλοίο δεν είχα την τύχη ν’ αποφύγω αυτή την αγγαρεία.
Δεύτερο, δεν μου βγήκε η γλώσσα ν ανεβαίνω σκάλες. Ήταν μηχανικές, κυλιόμενες.
Τρίτο, παρά τα 2000 άτομα που ήταν στο πλοίο, είχα χώρο να κάτσω και μπορούσα να κινηθώ στο πλοίο χωρίς στριμώγματα και διαπληκτισμούς. Ανάμεσα σε καπνίζοντες και μη.
Το βραδινό μου φαγητό μαζί με τη σαλάτα το ψωμί κι ένα μπουκάλι μεγάλο νερό, κόστισε 15€.
Και σαν κερασάκι στην τούρτα, όταν ανακάλυψα (με τρόμο) ότι ξέχασα την αντιβίωση στο σπίτι, (πικραμένος από εμπειρίες του παρελθόντος) συνάντησα παρά την ποσότητα του κόσμου χαμογελαστά πρόσωπα, ευσυνείδητο γιατρό, και τη χαρά να μου χορηγηθεί η αντιβίωση μου, ώστε να μη διακόψω θεραπεία μου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, είπα χαλάλι στα 99€ που έδωσα για τα μετ’ επιστροφής εισιτήρια που έβγαλα για μένα και τη μηχανή.
Μοναδικό μελανό σημείο, του πλου, ήταν ότι δε μπορεί κανείς να κοιμηθεί στο σαλόνι πριν τις 1:30, που μάλλον πάει για ύπνο ο άνθρωπος που πληρώνετε για να ξυπνάει τον κόσμο, λέγοντας.
-Παρακαλώ κατεβάστε τα πόδια σας απ’ τον καναπέ.
Τον είδα να το κάνει σε αρκετό κόσμο.
Γιατί μπορεί γεωγραφικά η Κρήτη να ορίζετε ως νησί, στην πραγματικότητα όμως άνετα θα μπορούσε να οριστεί ως κράτος.
Είναι τέτοια η έκταση της και η κατανομή των εδαφών της, που πραγματικά είναι αδύνατο να ισχυριστεί κάποιος με σοβαρότητα ότι έχει γυρίσει την Κρήτη, αν δεν έχει διαθέσει τουλάχιστον (κι αυτό είναι οριακό) ένα μήνα για να περιηγηθεί στον κάθε νομό της.
Μοιραία λοιπόν αυτό το post θα λειτουργήσει ως εισαγωγή σε μια ενότητα τεσσάρων τουλάχιστον δημοσιεύσεων (μία για κάθε νομό) που περιληπτικά θα αναφέρουν τις εμπειρίες αυτής της βόλτας
Αν και η βόλτα μας στην Κρήτη θα αρχίσει από Χανιά, όταν μιλάμε για νησί, το ταξίδι αρχίζει απ’ το λιμάνι.
Βρισκόμενοι στην εθνική οδό, βγαίνουμε στην έξοδο που λέει Πειραιάς. Κι ακολουθούμε τις ταμπέλες που λένε Λιμάνι. Όταν φτάσουμε σ’ αυτό, κάνουμε δεξιά για περίπου 1,5 χιλιόμετρο, ώσπου βλέπουμε την είσοδο: « GATE: E3 » και μια μεγάλη ταμπέλα που γράφει « Α.Ν.Ε.Κ. » Σ’ αυτό το σημείο μπαίνουμε στο λιμάνι.
Αν όλα αυτά τα κάνουμε πριν τις 21:00, όταν φύγει το πλοίο θα είμαστε μέσα.
Το πλοίο που πέτυχα σ’ αυτή τη βόλτα ήταν το « F/B ELYROS » Ένα πλοίο που ομολογώ, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.
Κατ’ αρχήν, δε χρειάστηκε να δέσω την μηχανή. Ποτέ ως τώρα σε ταξίδι με πλοίο δεν είχα την τύχη ν’ αποφύγω αυτή την αγγαρεία.
Δεύτερο, δεν μου βγήκε η γλώσσα ν ανεβαίνω σκάλες. Ήταν μηχανικές, κυλιόμενες.
Τρίτο, παρά τα 2000 άτομα που ήταν στο πλοίο, είχα χώρο να κάτσω και μπορούσα να κινηθώ στο πλοίο χωρίς στριμώγματα και διαπληκτισμούς. Ανάμεσα σε καπνίζοντες και μη.
Το βραδινό μου φαγητό μαζί με τη σαλάτα το ψωμί κι ένα μπουκάλι μεγάλο νερό, κόστισε 15€.
Και σαν κερασάκι στην τούρτα, όταν ανακάλυψα (με τρόμο) ότι ξέχασα την αντιβίωση στο σπίτι, (πικραμένος από εμπειρίες του παρελθόντος) συνάντησα παρά την ποσότητα του κόσμου χαμογελαστά πρόσωπα, ευσυνείδητο γιατρό, και τη χαρά να μου χορηγηθεί η αντιβίωση μου, ώστε να μη διακόψω θεραπεία μου.
Για όλους τους παραπάνω λόγους, είπα χαλάλι στα 99€ που έδωσα για τα μετ’ επιστροφής εισιτήρια που έβγαλα για μένα και τη μηχανή.
Μοναδικό μελανό σημείο, του πλου, ήταν ότι δε μπορεί κανείς να κοιμηθεί στο σαλόνι πριν τις 1:30, που μάλλον πάει για ύπνο ο άνθρωπος που πληρώνετε για να ξυπνάει τον κόσμο, λέγοντας.
-Παρακαλώ κατεβάστε τα πόδια σας απ’ τον καναπέ.
Τον είδα να το κάνει σε αρκετό κόσμο.
| .......................................................................................................................................... |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου